50 Rozdział

- No dobrze, tylko jak za półgodziny nie wrócisz to pójdę cię szukać. - Rzekła zmartwionym głosem.
- Okey. - Musnąłem wargami jej policzek i odszedłem zostawiając ich samych...

Szedłem sobie teraz w świetle księżyca przy brzegu pięknego jeziora. W jego tafli odbijało się srebrne światło. W trawie słychać było tylko jaszczurki i gdzie nie gdzie kumkanie żab. Odszedłem trochę od wody i usiadłem na suchym piasku. Mój wzrok wbity był w wodę, gdzie odbijał się księżyc w kształcie rogalika i mnóstwo gwiazd. Mam na sobie czarne spodnie i białą koszulę, która jest lekko rozpięta i tym samym ukazuje mój tors. Rozmyślałem nad tym, dlaczego mój klan miałby być najbardziej pożądanym wśród jakichś psycholi, którzy próbują zdobyć moją chakrę. Wiem, że posiadam duże jej pokłady, ale co jeszcze? To jest dla mnie wielką niewiadomą. Kiedy spotkam erosennina na pewno go o to spytam, przecież musi coś wiedzieć na ten temat. Nagle za plecami usłyszałem jakiś szmer, odwróciłem się w tamtą stronę i niczego podejrzanego nie zobaczyłem. Tym razem utkwiłem wzrok w niebo i ponownie usłyszałem dźwięk łamanej gałązki, odwróciłem się i wstałem na równe nogi jak oparzony. Ujrzałem wychodzącą postać zza krzaków, która po chwili się do mnie odezwała.

- Przepraszam, nie wiedziałam, że ktoś tu jest. Już sobie idę.

- Nie, zaczekaj! Wcale nie musisz odchodzić. - Uśmiechnąłem się.

- Oh, no dobrze. Czekaj, już cię gdzieś widziałam. Jesteś Naruto? - Spytała podchodząc w moją stronę.

- Tak, a ty to…

- Aiko. - Uśmiechnęła się. - Nie mogłam zasnąć, więc postanowiłam, że się przejdę.

- Ja musiałem przemyśleć kilka spraw. - Odwróciłem się od niej i usiadłem na piasek. Ona po chwili zrobiła to samo. Była ubrana w aż za bardzo skąpą bluzkę, która odsłaniała pępek dziewczyny, a dekolt był tak duży, że prawie jej biust z niego wyskoczył. Miała krótką kwiaciastą spódniczkę. Nie powiem, było na czym oko zawiesić, bo dziewczyna jest ładna i ma zgrabne ciało, ale przecież nie mogę zapominać, że mam dziewczynę!

- Jesteś tu sam, czy z przyjaciółmi?

- Z przyjaciółmi, a ty? - Nie wiem dlaczego pominąłem fakt, że jestem tu także z dziewczyną. Czy mi odbiło?

- Też. Przyszliśmy trochę się odprężyć. Gdzie mieszkasz?

- W Konohagakure, a ty? - Spytałem z uprzejmości.

- Mieszkam obok tej dużej wioski. - Uśmiechnęła się. Mówiłem, że ma ładny uśmiech? - Jesteś Shinobi? Wyglądasz trochę jak oni, no i jesteś dobrze umięśniony. - Nie powiem, że nie, ale miło było usłyszeć taki komplement.

- Dzięki. - Zaśmiałem się. - Tak, jestem Shinobi, moi przyjaciele również.

- To wyjaśnia, dlaczego potrafią chodzić po drzewach. - Uśmiechnęła się.

- Tak, ale to tylko jedna z wielu sztuczek.

- Pokażesz mi jakąś? - W sumie czemu mam jej nie zaprezentować czegoś jeszcze?

- No dobrze, siedź tu i się nie ruszaj. - Wstałem i podszedłem do wody, po której tafli właśnie stąpałem. Odwróciłem się do niej przodem.

- Wow, jesteś niesamowity! - Podszedłem do brzegu i skoczyłem w górę, żeby wylądować na suchym piasku, nie chciałem moczyć nóg.

- Wcale nie, tak potrafią prawie wszyscy. - Zaśmiałem się i podrapałem w tył głowy. Po chwili dziewczyna wstała i byliśmy bardzo blisko siebie. Nieskrępowana tą sytuacją zbliżyła się do mnie jeszcze bardziej. Stykałem się właśnie teraz z jej dość dużym biustem. Byłem totalnie zmieszany. Dziewczyna położyła dłonie na moim torsie, który nieszczęśliwie był odsłonięty, zrobiło mi się gorąco.

- Jesteś naprawdę umięśniony, chodzisz na siłownię? - Przejeżdżała dłońmi po moim ciele, a mianowicie po barkach, torsie i brzuchu.

- N-nie. - Wybąkałem łamiącym się głosem.

- Naruto! - Kiedy Aiko miała mnie pocałować z tego przeklętego transu wyrwał mnie pewien ważny dla mnie głos. Odskoczyłem od niej jak oparzony i za chwilę ujrzałem wychodzącą zza krzaków Sakurę. Kiedy mnie zauważyła lekko zesztywniała, ale później się rozluźniła.

- Szukałam cię kochanie, gdzie się podziewałeś? - Spytała dochodząc do mnie. Kiedy ustała obok mnie spojrzałem na nią i dopiero odpowiedziałem.

- Siedziałem tu cały czas, musiałem coś przemyśleć. - Uśmiechnąłem się i pocałowałem ją w policzek. Okropnie się czułem, że o mały włos nie pocałowałem się z tą dziewczyną. Sakura i Aiko patrzyły na siebie.

- Ah tak, nie przedstawiłem was sobie. Sakura, to jest Aiko. Aiko, to moja dziewczyna Sakura.

- Masz wspaniałego chłopaka. - Odezwała się po chwili.

- Tak, wiem. Długo kogoś takiego jak on szukałam i na pewno nie wypuszczę go tak łatwo. - Chciałem trochę rozluźnić atmosferę, więc szybko powiedziałem.

- Najlepsze jest to, że zawsze miałaś mnie pod ręką. - Mrugnąłem do niej i uśmiechnąłem się łobuzersko.

- Tak, ale byłam głupia i tego nie zauważyłam. - Objąłem ją w pasie i zauważyłem, że Aiko zrzedła trochę mina.

- Pójdę, skoro już masz towarzystwo, zobaczymy się jutro. - Powiedziała i odeszła. Kiedy była już daleko Sakura odezwała się do mnie ze sztucznym uśmiechem.

- Mógłbyś mi powiedzieć kotku co ona tu robiła? Mojego towarzystwa nie chciałeś.

- Ojejku to nie tak. Jak sobie siedziałem to ona przylazła, więc nie chciałem być nieuprzejmy i jej nie wygoniłem. A tak w ogóle to nie prawda, że nie chciałem twojego towarzystwa, po prostu chciałem troszkę pobyć sam. - Przyciągnąłem ją do siebie i pocałowałem w czoło.

- No dobrze, wybaczam ci.

- Co robią pozostali?

- Śpią, dlatego postanowiłam cię poszukać, nudzi mi się, jestem troszkę śpiąca, ale nie zasnę w niewiedzy, czy ktoś cię nie porwał przypadkiem.

- Posiedzimy tu troszkę? - Spytałem.

- Jasne, skoro nie chcesz jeszcze wracać, to czemu nie. - Uśmiechnęła się. Usiadłem na ziemi i pociągnąłem ją tak, żeby usiadła mi na kolana. Objęła mnie za szyję i wtuliła się. Sakurcia była ubrana w bluzkę na ramiączka z dużym dekoltem i w białą spódniczkę.

- Wiesz, że wyglądasz bardzo kusząco? - Zaśmiałem się i dostałem w głowę.

- Nie przeginaj. - Spojrzałem w jej piękne oczy i zatopiłem się w ich zieleni. Ona odwzajemniła moje spojrzenie.

- Jestem z tobą taki szczęśliwy. - Nawet nie zdawałem sobie sprawy z tego co mówię.

- Nigdy ci tego nie mówiłam, ale cieszę się z tego, że Sasuke zakochał się w Ino. Dzięki temu zdałam sobie sprawę z tego kogo naprawdę kochałam i z każdym dniem kocham coraz mocniej.

Zamiast coś odpowiedzieć pocałowałem ją tak jak nigdy dotąd. Z każdą minutą coraz bardziej nie mogłem łapać oddechu, postanowiłem trochę przystopować i zwolniłem nasz pocałunek, nadal jednak wkładałem w niego wszystkie uczucia żywione do zielonookiej. Skorzystałem z okazji, że dziewczyna miała lekko rozchylone usta i wdarłem się w ich środek, gdzie nasze języki zaczęły ostrą walkę o dominację. Rękoma wodziłem po jej plecach zjeżdżając coraz niżej, aż dotarłem do ud Sakury. Uniosłem ją lekko i zgrabnie położyłem na ziemi. Nachyliłem się nad nią i zjeżdżałem z pocałunkami coraz niżej, aż znalazłem się na jej obojczyku. Dziewczyna wodziła dłońmi po moim torsie i brzuchu. Zanim się zorientowałem po kolei rozpinała każdy guzik u mojej koszuli. Wróciłem z pocałunkami do jej miękkich ust. Nagle poczułem ciepłe dłonie na mojej nagiej skórze, a dokładniej na torsie. Moje całe ciało doznało rozkoszy w odpowiedzi na jej dotyk. Rękoma masowała mój każdy spięty mięsień. Podwinąłem trochę jej bluzkę i wsadziłem pod nią rękę, gdzie natknąłem się na skrawek stanika. Chciałem natychmiast go rozpiąć, jednak pohamowałem swoje zwierzęce instynkty. Zjechałem dłonią po całym boku dziewczyny przechodząc na udo. Uśmiechnąłem się zwycięsko, gdy Sakurą wstrząsnął jak mniemam przyjemny dreszczyk. Dziewczyna zagryzła moją dolną wargę i niespodziewanie teraz znajdowałem się pod nią. Stykaliśmy się ciałami. Niechcący zahaczyłem dłonią o jej spódnicę, którą zagiąłem, ale się tym nie przejmowałem. Powoli podnosiłem się do pozycji siedzącej, troszkę ją to zdziwiło, ale teraz mało to mnie obchodziło. Dalej się całując podniosłem się i stanąłem na równe nogi coraz bliżej przyciągając do siebie dziewczynę. Zrzuciłem z siebie koszulę i dłońmi złapałem za jej uda, podnosząc ją lekko. Dziewczyna zrozumiała o co mi chodzi i nogami oplotła mnie w talii. Kątem oka dostrzegłem dość grube drzewo, do którego przyparłem Sakurę. Było mi strasznie duszno, domyślam się, że jej też. Nie zauważyłem nawet, kiedy zmierzałem do jeziora. Pod stopami poczułem zmokniętą ziemię, teraz nie mogłem się wycofać. Wchodziłem coraz głębiej i głębiej, aż zamoczyłem się do pasa i wtedy Sakura poczuła przyjemny chłód wody.

- Aaa kretynie, co robisz?! - Spytała między niepohamowanym śmiechem. Mimowolnie się uśmiechnąłem.

- Było mi bardzo gorąco, więc chciałem się ochłodzić. Widzisz do czego mnie zmusiłaś? Rozpalasz mnie do granic moich możliwości kobieto! - Sakura spojrzała w moje oczy, a uśmiech z mojej twarzy ciągle nie schodził.

- Ale czy musiałeś wchodzić ze mną do tej zimnej wody? - Nadal się uśmiechała.

- Tak, a teraz patrz co jeszcze zrobię. - Powoli wchodziłem coraz głębiej, a Sakura coraz mocniej się do mnie przytulała krzycząc, że jest jej zimno. Nie zważając na słowa dziewczyny zanurzyłem się po samą klatkę piersiową.

- No i co narobiłeś? Jestem cała mokra!

- Wyglądasz pięknie, kiedy się złościsz. - Powiedziałem.

- Przez ciebie muszę się przebrać. Jaki ty jesteś cwany, sam to zdjąłeś koszulę, a mnie wciągnąłeś w ubraniach.

- Nie wściekaj się tak, bo ci żyłka pęknie. - Musnąłem ustami jej cudowne wargi, przez które dziewczyna nieświadomie rozpalała we mnie ogromną namiętność.

- Możemy już wracać? Naprawdę mi zimno.

- Kochanie, nie poznaję cię. Już dawno za taki wybryk dostałbym po głowie, a tu takie coś?

- Dzisiaj masz taryfę ulgową. - Pocałowała mnie w policzek, a ja zacząłem iść w kierunku brzegu. Przez całą drogę nie odzywaliśmy się do siebie, kiedy wyszedłem z wody postawiłem ją na suchy ląd. Podszedłem do drzewa i podniosłem stamtąd koszulę, którą od razu na siebie zarzuciłem nie zapinając guzików. Spojrzałem na Sakurę, mokra bluzka idealnie dopasowała się do jej ciała, co dawało seksowny efekt. Najchętniej podszedłbym do niej i ściągnął z niej wszystkie mokre ubrania, rzucając się na nią jak wygłodniały wilk, ale nie mogłem. Sakura odwróciła się do mnie i zaczęła iść w moim kierunku.

- Wiesz może, która godzina? - Spytałem.

- Kiedy po ciebie szłam było około dwudziestej drugiej. - Kiedy zielonooka do mnie podeszła splotłem swoje palce z jej i pociągnąłem ją w kierunku naszego obozowiska. Szliśmy może z dziesięć minut w totalnej ciszy, ale nie było to krępujące, wręcz przeciwnie. Kiedy ujrzeliśmy nasz obóz, zauważyliśmy, że nie tylko my nie śpimy. Przy ognisku siedziała jedna przytulająca się para. Podeszliśmy troszkę bliżej i się odezwałem.

- No proszę, proszę. Nie tylko my jeszcze nie śpimy? - Dwie pary oczu natychmiastowo skierowały się w moją stronę i po chwili na ich twarzach pojawił się nikły uśmieszek.

- Gdzie was tak zmoczyło? - Zaśmiała się blondynka.

- Nad jeziorem mała. Postanowiliśmy się troszkę ochłodzić, prawda? - Spojrzałem na Sakurę z łobuzerskim uśmieszkiem.

- Tak, Naruto bardzo tego potrzebował. - Zaśmiała się.

- A wy? Co tu robicie? - Spytałem.

- Dręczy nas bezsenność. - Odpowiedział Sasuke.

- Nie idziecie spać? - Spytała Sakura.

- Jeszcze chwilę tu sobie posiedzimy. - Rzekła Ino.

- No dobrze, wybaczcie, ale ja udam się do namiotu, bo jestem padnięty. - Powiedziałem błagalnym wzrokiem patrząc na moją ukochaną, która tylko wywróciła oczami.

- Do jutra przystojniaczku. - Ino puściła mi oczko. Pożegnaliśmy się z przyjaciółmi i ruszyliśmy do swojego namiotu. Rozebraliśmy się z mokrych ubrań, które od razu wywiesiliśmy i wróciliśmy do naszego namiotu.

- Chyba ci się nudziło kochanie. - Odezwałem się kładąc na poduszkę głowę.

- Wiesz, jak mnie zostawiłeś, to weszłam do namiotu i zauważyłam, że w środku już nie przygotowałeś miejsca do spania. - Położyła się obok mnie.

- Nie miałem do tego głowy. - Uśmiechnąłem się. - Przytulisz się do mnie, czy dalej będziesz leżała tak daleko ode mnie?

- Nie wystarczy ci wrażeń po tym jednym zwariowanym dniu? - Spytała unosząc jedną brew w górę, co mnie rozśmieszyło.

- Obiecuję, że nie będę cię prowokował, chcę się tylko przytulić.

- Jak będziesz czegoś próbował to dostaniesz i spędzisz noc na dworze. - Zagroziła.

- Nie przesadzaj kotku. Mówię prawdę, chcę się tylko przytulić i nic więcej. - Dziewczyna pokręciła głową z dezaprobatą i przysunęła się do mnie. Położyła głowę na mój tors i objęła w pasie, a ja cieszyłem się z tej chwili jak głupi.

- No i czego się szczerzysz?

- Ja? Z niczego, tak sobie. - Wolną ręką objąłem dziewczynę w talii. Pocałowałem w czoło i napawałem się jej obecnością. Nawet nie wiem, kiedy zasnąłem.

***

Obudził mnie donośny dzwonek budzika z drugiego końca namiotu. Było bardzo gorąco, niechętnie otworzyłem oczy. Rozejrzałem się po namiocie i nigdzie nie mogłem odnaleźć Sakury. Uniosłem się i wyłączyłem wkurzający budzik. Przetarłem dłonią oczy i spojrzałem na zegarek, było już po siódmej. Wciągnąłem na siebie białe, przewiewne spodnie i jednym machnięciem zamka otworzyłem namiot. Stanąłem przed nim i rozejrzałem się we wszystkie strony, z przykrością stwierdziłem, że w pobliżu nie ma mojej ukochanej. Wyszedłem trochę dalej kierując się w stronę jeziora. Stanąłem na lekko mokrawym piasku, uniosłem rękę i oparłem ją na czole zasłaniając tym sposobem troszkę dobijające słońce. Mój wzrok napotkał jakąś postać w wodzie, zmrużyłem więc lekko oczy i przyjrzałem się jej lepiej. To była ona. Przystawiłem dłonie do twarzy i krzyknąłem.

- Sakura! - Zero reakcji. Ponowiłem czynność i tym razem włożyłem w to trochę więcej wysiłku.

- Sakura! - Tym razem moja ukochana odwróciła się w moją stronę. Spojrzała na mnie i widziałem jak zasłania oczy od rażącego słońca. Spuściła ręce i rzuciła się na wodę. Po około pięciu minutach wynurzyła się i szła w moim kierunku z uśmiechem na twarzy. Podeszła do mnie i zarzuciła mi ręce na szyję. Przekręciła lekko głowę w bok, tak jakby chciała mnie pocałować, jednak tego nie zrobiła, stała i patrzyła się na mnie z chytrym uśmieszkiem.

- Widzę, że mój chłopak się już obudził. - Uśmiechnąłem się do niej.

- Gdybyś obudziła chłopaka, to zapewne poszedłby z tobą. O której wstałaś? - Zarzuciłem ręce na jej talię.

- Tak jakoś wpół do siódmej.

- Chciało ci się?

- Nie mogłam już spać.

- Ohh rozumiem, więc poszłaś się ochłodzić. Mogłaś mnie obudzić, ale jak widać nie chciałaś mojego towarzystwa. - Udałem urażonego.

- Nie miałam sumienia cię budzić i zapamiętaj sobie, że twoja osoba jest dla mnie najważniejsza. Tak pro po to mógłbyś zarzucić na siebie jakąś bluzkę, albo koszulę. - Spoglądała teraz na mój tors i brzuch przygryzając dolną wargę. Mimowolnie się uśmiechnąłem.

- Nie możesz się przy mnie skupić?

- To chyba moja kwestia. - Zaśmiała się.

- Dlaczego tak sądzisz? - Spytałem z pół uśmieszkiem na twarzy.

- Po wczorajszym dniu jestem co do tego przekonana skarbie. - Uśmiechnęła się, pocałowała w policzek i zostawiła wchodząc do namiotu. Stałem tak chwilę, ale zaraz ruszyłem jej tropem. Stanąłem przed namiotem, w którym znajdowała się dziewczyna i po chwili oberwałbym jakimś ubraniem w twarz, gdyby nie mój refleks.

- Czemu rzucasz we mnie ubraniami?

- Załóż to, będzie pasowało do twoich spodni. - Rozłożyłem kremowe zawiniątko, które okazało się być koszulą. Z uśmiechem na twarzy założyłem ją i nie zapiąłem guzików. Po chwili z namiotu wyszła w pełni ubrana Sakura. Ma na sobie białą bluzkę na krótki rękawek z dużym dekoltem i jeansowe, gdzie nie gdzie poszarpane szorty.

- No i czemu jej nie zapiąłeś?

- A co, nie mogę tak chodzić? - Odpowiedziałem pytaniem na pytanie.

- Nie, bo wyglądasz… - Nie dokończyła, bo wciąłem jej się w zdanie.

- Kusząco, seksownie i pociągająco? - Uniosłem jedną brew do góry, mrugnąłem do niej i się uśmiechnąłem. Dziewczyna wybuchła śmiechem.

- Nie debilu, wyglądasz dziwnie. - Z obrażoną miną zacząłem zapinać guziki, zostawiłem tylko te, które ukazywały mój tors.

- Teraz lepiej? - Spytałem.

- O wiele. - Dziewczyna zbliżyła się okrążając mnie w kółko i przejechała palcem po moich barkach i kawałku pleców. Byłem dość zdezorientowany jej zacowaniem. Stanęła naprzeciw mnie i palcem przejechała od mojego barku, aż po brzuch. Od pewnego czasu nie mogłem jej rozgryźć, czy ona się ze mną bawiła? Sprawdzała ile mogę znieść, żeby się na nią nie rzucić? Cały czas patrzyłem w jej oczy.

- Co się z tobą ostatnio dzieje? Jakoś cię nie poznaję. - Uśmiechnąłem się.

- Sama nie wiem. - Przeszyła mnie wzrokiem. Zbliżyłem się i ją pocałowałem. Niestety nie trwało to długo…

- Idźcie obściskiwać się gdzieś indziej. - Oderwałem się od Sakury i spojrzałem za jej plecy. To był Shikamaru w towarzystwie Kiby i Hinaty, która odwróciła wzrok w inną stronę.

- Przepraszamy, myśleliśmy, że jesteśmy sami. - Powiedziałem.

- Gdzie są pozostali? - Spytała Sakura.

- Już idą. Zjemy śniadanie i ruszamy na kajaki. - Powiedział Kiba ciągle obserwując Hinatę.

- Shikamaru, z kim płyniesz? - Spytał Sai.

- To upierdliwe, ale pewnie z tobą, bo wszyscy są już chyba zajęci.

- Hinata, popłyniesz ze mną? - Zamurowało mnie, kiedy usłyszałem głos Kiby. Hyuuga spojrzała na niego i nieśmiało się uśmiechnęła.

- Tak. - Myślałem, że szatyn pęknie z radości, której wcale nie starał się maskować. Po chwili zobaczyłem jak reszta moich przyjaciół wychodzi z namiotów kierując się w naszą stronę. Przywitaliśmy się z pozostałymi i zjedliśmy śniadanie. Wzięliśmy najpotrzebniejsze rzeczy i poszliśmy do wypożyczalni kajaków.

- Shikamaru, Sai i Saki wy płyniecie razem, bo inaczej Saki nie miałaby pary, więc zamówiłem wam trzyosobowy kajak. - Uśmiechnąłem się.

- Nie mamy nic przeciwko, przyda nam się towarzystwo. - Powiedział z uśmiechem Sai.

- Saki, będziesz siedziała w środku okey? - Spytał Shikamaru.

- Spoko, mnie to obojętne, tylko żebym nie płynęła sama. - Uśmiechnęła się. Po chwili zawołali nas po odbiór kajaków. Kiedy tylko je dostaliśmy weszliśmy z nimi do wody i wsiedliśmy do nich, oczywiście pierwsze znalazły się w nich dziewczyny. Dobraliśmy się w pary: Ino z Sasuke, Ten Ten z Nejim, Hinata z Kibą, Saki z Saiem i Shikamaru, no i ja z Sakurą. Wypłynęliśmy na środek jeziora śmiejąc się i rozmawiając o różnych rzeczach. Każdy z nas miał coś do powiedzenia, nawet nieśmiała Hinata.

Oczami Kiby;

Płynęliśmy już chyba z godzinę i nadal posuwaliśmy się do przodu. Wymyśliliśmy i postawiliśmy sobie zadanie, że dopłyniemy na drugi koniec jeziora i spokojnie wrócimy do naszego obozowiska. Ja z Hinatą płynęliśmy jako ostatni. Nagle ogarnęła mnie śmiałość i postanowiłem zaryzykować. Teraz, albo nigdy. Zwolniłem trochę i odwróciłem się do Hinaty uprzednio upewniając się, że nikt nas nie podsłucha, postanowiłem pójść za radą Naruto. Napotkałem pytające spojrzenie dziewczyny.

- Kiba, co się dzieje?

- Muszę ci o czymś powiedzieć i nie wiem jak na to zareagujesz, więc troszkę zwolniłem, żeby w razie czego nie zrobić z siebie błazna.

- O co chodzi?

- Chodzi o to, że… Matko kochana nawet nie wiem od czego zacząć. - Odetchnąłem i wziąłem się w garść. - Bo ja… ja się w tobie zakochałem. Wiem to nie od dziś, kiedy przydzielili nas do tej samej drużyny to uczucie się jeszcze bardziej rozwinęło. Ciągle próbowałem zwrócić twoją uwagę, ale nie wiadomo jakbym się starał, to byłaś zakochana w Naruto. Nie wiem co ty na to, ale po twojej minie widać, że raczej nie spodziewałaś się takiego wyznania. Po prostu musiałem ci o tym powiedzieć. - Między nami zapanowała niezręczna cisza, więc wziąłem wiosło w dłonie i zacząłem podpływać do reszty. Byliśmy oddzieleni od nich jakieś pięć minut stąd.

- Ja… ja nie wiem co powiedzieć. - Odezwała się nagle.

- Cokolwiek. - Powiedziałem.

- No dobrze. Zacznę od tego, że jakbyś naprawdę się mną interesował to nie szukałbyś czegoś u tamtych dziewczyn i nie wykręcaj się, bo widziałam co u nich robiłeś. - Zabolały mnie jej słowa, ale taka była prawda. Mogłem posłuchać kumpla i nie szukać ukojenia u innej. Odkąd Hinata stała się dojrzalsza tym bardziej robiła się śmielsza, jednak nadal nie w stosunku do Naruto.

- Nie będę zaprzeczał. Chodzi o to, że ja wiem, że mnie nie pokochasz, bo nadal jesteś zainteresowana Naruto, chciałem ci tylko powiedzieć co leży mi na sercu. Jednak wiedz, że nie pokocham innej tak jak ciebie.

- J-ja nie kocham Naruto, to mój przyjaciel, może kiedyś tak było, ale teraz już nie jest. Naprawdę tego nie zauważyłeś?

- Jakoś nie specjalnie.

- Kiba, możemy porozmawiać o tym kiedy indziej? - Poprosiła.

- Ta, jasne. Nie ma sprawy.

- Dziękuję. - Nagle dopłynęliśmy do reszty, a ja rozmyślałem. Na pewno nie poddam się tak łatwo, zdobędę ją i tyle.

Oczami Naruto;

Od kilku minut siedzieliśmy i nie odzywaliśmy się do siebie z Sakurą. Postanowiłem przerwać tą ciszę.

- Kiba i Hinata właśnie podpłynęli. Jak myślisz, o czym rozmawiali?

- A ja wiem? Może o bzdurach, już nie bądź taki dociekliwy.

- I tak wypytam się go o szczegóły, a ty nie udawaj, że jak tylko wrócimy to nie pobiegniesz do Hinaty, bo w to nie uwierzę.

- Wcale, że nie pobiegnę, ona sama do mnie przy… - Sakura zamilkła na chwilę, ale potem znowu się odezwała, ale tym razem krzykiem. - Naruto, uważaj!

Spojrzałem w bok i zauważyłem lecącego w powietrzu wielkiego kraba. Nie doleciał do nas, ale zrobił taką falę, że podtopiła nam kajaki i wszyscy wlecieliśmy do wody. Po chwili wynurzyłem się i stanąłem na tafli wody. Rozejrzałem się, moi przyjaciele właśnie wypływali kaszląc i spazmatycznie łapiąc powietrze do płuc. Przykucnęli na wodzie, nawet Saki. Obok mnie po chwili zjawiła się Sakura.

- Co to do cholery było?

- To to samo co wciągnęło mnie pod wodę dzień temu. Uważajcie, bo to na pewno jeszcze wróci. - Tym razem zwróciłem się do pozostałych. Staliśmy na wodzie, rozglądając się we wszystkie strony chyba z dziesięć minut. Wysunąłem się trochę na przód i zauważyłem płynącą w naszą stronę czerwoną plamę, która po chwili się wynurzyła. Skoczyła w naszym kierunku otwierając te przeklęte szczypce, które zdołały drasnąć mi rękę.

- Nic ci nie jest? - Spytała Sakura podbiegając w moim kierunku.

- Nie, to tylko draśnięcie, nie przejmuj się.

- Hinata! Możesz to znaleźć?

- Tak! Byakugan! - Dziewczyna rozglądała się we wszystkich możliwych kierunkach pod wodą.

- Jest! Znajduje się kilka metrów za tobą Naruto!

- Okey, dziękuję. Czekamy aż się wynurzy i wtedy Sasuke zaatakujesz go jutsu z rodziny Katon, obojętnie jaką techniką. - Kruczowłosy podszedł do mnie.

- Ty też spróbuj go jakoś zaatakować.

- Kiedy ty użyjesz ognia to ja zaraz po tobie zaatakuję go naturą wiatru...

******

Ohayo! Witajcie kochani! Jak pewnie już zauważyliście zmieniłyśmy wygląd bloga, prosiłybyśmy, żebyście w komentarzach napisali co o tym sądzicie :) Jest to dla nas ważne, żeby dobrze czytało Wam się notki, jak coś nie będzie pasowało to piszcie śmiało, a my postaramy się to naprawić :D Mamy jeszcze jedną informację, otóż nie wiemy, czy damy radę wstawić notkę w Piątek, bo wypadło nam spotkanie w nowej szkole, ale mimo wszystko postaramy się :) Mamy nadzieję, że notka się spodobała i jak zwykle liczymy na Wasze szczere komentarze :) Jak myślicie, czy Aiko namiesza w związku naszych bohaterów? Tego dowiecie się w następnych rozdziałach, pozdrawiamy Patty i Paula :)